W tym wpisie zebrałam czasowniki, które zachowują się jak ukochany przez wielu piacere, o którym pisałam tutaj.
A więc najważniejsza kwestia, która ułoży Ci sprawę związaną z tymi czasowniki to taka, że dopasowują się one do tego, o czym mówimy. Tak jak z piacere, na przykład:
Mi piace Italia (czasownik piacere formę ma dopasowaną do Italia, a nie do mnie, bo wtedy byłoby piaccio).
Taki czasowników jak piacere jest więcej (i to na dodatek bardzo użytecznych ;)), niżej więc zobaczysz czasownik mancare – jak odmienić jego i czasowniki do niego podobne, jak servire, sembrare, occorrere i kilka innych.
MANCARE — brakować, tęsknić
Sprawa wydaje się prosta — skoro tęsknić to mancare, które jest najregularniejszym czasownikiem, to — chcąc powiedzieć, że za czymś tęsknimy, czegoś nam brakuje, z rozpędu lecimy Io manco… Oczywiście, że możemy tak powiedzieć. Tylko że znaczenie wtedy wcale nie jest zgodne z naszą intencją, bo wychodzi nam, że nas (komuś) brakuje.
Zobacz tutaj: Mio marito dice che gli manco terribilmente. — Mój mąż mówi, że strasznie za mną tęskni.
Mancare dopasuje się do dopełnienia, czyli do tego o czym mówimy, a nie do osoby!!!
Mancare – jak odmienić go zazwyczaj?
Mi manca il caffè – Brakuje mi kawy.
Mi mancano i genitori – Tęsknię za rodzicami / Brakuje mi rodziców.
Mi mancano quei tempi – Tęsknię za tamtymi czasami / Brakuje mi tamtych czasów.
Tak więc zazwyczaj widzimy go tylko w formach 3.osoby — manca / mancano.
Oczywiście mancare (na dodatek regularny czasownik) odmienia się przez wszystkie osoby i wszelkie inne formy są możliwe, tylko uwaga na znaczenie, np.:
Mi manchi — tęsknię za tobą (dosłownie: brakujesz mi).
I jeszcze jedna ważna rzecz: mancare łączy się z pronomi indiretti. Np. A Giulia manca la madre = le manca la madre — Tęskni za matką / brakuje jej matki.
Jak wyglądają pronomi indiretti i jak je dopasowywać – pisałam tutaj.
SEMBRARE — wydawać się
Tutaj język polski pomaga dużo, bo tak samo u nas czasownik „wydawać się” dopasowuje się nie do osoby, a do obiektu wydawania 😉
Np. Questa casa mi sembra grande — ten dom wydaje się mi się duży.
Questi bambini sembrano intelligenti — te dzieci wydają się inteligentne.
Tak jak po polsku, forma czasownika jest uzależniona od tego, o czym mówimy, a nie ma znaczenia osoba, której się coś wydaje, na przykład:
Questa casa mi sembra grande.
Questa casa ti sembra grande.
Questa casa ci sembra grande.
I tak dalej. Zmienia się tylko pronome (w zależności od tego, komu się to coś wydaje), a forma sembrare pozostaje niezmienna.
SERVIRE — potrzebować, służyć
Znowu dopasowujemy go do tego, o czym mówimy, a więc:
Mi serve tempo – potrzebuję czasu (czy raczej: potrzebny jest mi czas, czas mi służy; jeśli chcemy posiłkować się analogią w konstrukcji z językiem polskim)
Gli servono soldi – potrzebne są im pieniądze.
Podobny jest do niego czasownik OCCORRERE:
Occorre fare tutto il possibile — należy zrobić wszystko, co możliwe.
Occorrono proposte reali — potrzeba realnych propozycji.
Ale można także zapytać:
Le occorro per qualcos’altro? Czy jestem Panu/Pani potrzebn_ do czegoś jeszcze?
BASTARE — wystarczać
Mi basta un’ora — wystarczy mi godzina.
Vi bastano 10 euro? — wystarczy wam 10 euro?
Ale znowu — inne formy także są możliwe, a więc: Non ti basto io? Ja ci nie wystarczam?
INTERESSARE – interesować
Non mi interessa la politica – polityka mnie nie interesuje.
Non gli interessano i miei problemi — nie interesują go moje problemy.
RIMANERE, RESTARE — zostawać
Sei tutto quello che mi resta / rimane — jesteś wszystkim, co mi pozostało
Ti rimangono / restano tre giorni prima del viaggio – zostają ci trzy dni do podróży
Jeśli wpis Ci się podobał, pamiętaj, by zostać w kontakcie lub poćwiczyć te czasowniki na naszych kursach.
Wszystkiego włoskiego!
Kasia